No Music = No Life

اگر میزان علاقه ی من به ریدیو هد یا بون جووی یا مرحوم مایکل جکسون 100 باشه نسبت به کریس دی برگ از 30 بالاتر نمی ره. نه اینکه خواننده ی بدی باشه ها.نه! منم که نمی تونم زیاد باهاش ارتباط برقرار کنم.در حالیکه اون در ایرلند و بریتانیا ، امریکا و حتی همین ایران خودمون طرفداران بسیار زیادی داره.

اما انسان باید ذهن بازی داشته باشه . اگه از یکی زیاد خوشش نمیاد دلیل نمی شه که کارهای قشنگش رو نادیده بگیری. اینو گفتم که بدونید من انسانی با ذهن باز هستم :دی

آهنگ های chris de burgh تِم های متفاوتی داره:

گاهی طنز مثل آهنگ Patricia رقاص

گاهی اسطوره ای مثل آهنگ " spanish train "

گاهی در قرون وسطی سیر می کنه مثل " the tower "

موضوع مرگ مثل " Don't pay the Ferryman "

بعضی وقتها هم عاشقانه می شود مثل آهنگ " Missing You "

و گاهی هم از جنگ و پوچی آن می گوید مثل " Border Line "

و من می خوام امروز آهنگ Borderline رو براتون بذارم. از همه نظر آهنگ زیبایی هست . آهنگ سازی ، خوانندگی و ترانه همه خوب هستند. اینم از اون آهنگ هایی است که پیشنهادش می کنم. اول می خواستم اونو جزو دسته ی آهنگ های به یاد ماندنی بذارم اما لحظه ی آخر نظرم عوض شد. نمی دونم شاید بخاطر همون ارتباط برقرار نکردنم با کریس دی برگ باشه :دی

آهنگ خط مرزی یا border line رو می تونید از اینجا دانلود کنید.

متن و ترجمه ی این آهنگ هم در بلاگ دوستم نیما جعفری هست که می تونید از اینجا ببینید.